Japoński
Angielski
Arabski
Chiński
Chorwacki
Czeski
Duński
Fiński
Francuski
Grecki
Hiszpański
Holenderski
Niemiecki
Norweski
Polski
Portugalski
Rosyjski
Szwedzki
Turecki
Ukraiński
Węgierski
Włoski
TAGI
włoski język hiszpański język angielski piosenki z tłumaczeniem piosenka tłumaczenie gry on-line język francuski hiszpański język włoski nauka języka hiszpańskiego rosyjski zwroty słówka film test wyrażenia słownictwo angielskie niemiecki wypracowania francuski gramatyka nauka francuskiego angielski nauka języka angielskiego język niemiecki ćwiczenia język rosyjski matura nauka angielskiego
Czasowniki w języku japońskim
Japońskie czasowniki dzielą się na trzy grupy: I - spółgłoskową, II - samogłoskową i III - wyjątki.
W słownikach podaje się zawsze czasowniki w formie "wyjściowej", tzw. "formie słownikowej" (nie należy tego mylić z bezokolicznikiem). Czasowniki w formie słownikowej mogą być użyte w zdaniu, jednak tylko w sytuacjach, gdy rozmawiamy z osobami bliskimi, dobrymi znajomymi, bądź też z osobami dużo młodszymi, niższymi rangą. We wszystkich innych przypadkach należy "ugrzecznić" podane w słowniku czasowniki, czyli wyposażyć je w uniwersalną, grzeczną końcówkę czasownikową -masu. Czasowniki każdej z grup podlegają innej zasadzie łączenia z końcówką.
Grupa I - czasowniki spółgłoskowe
Grupa I jest największym zbiorem czasowników. W formie słownikowej czasowniki te kończą się następująco: -u, -ku, -gu, -su, -tsu, -nu, -bu, -mu, -ru.
au spotykać (stara forma to afu, stąd przynależność do grupy spółgłoskowej)
iku iść, jechać
isogu spieszyć się
dasu wyjmować
matsu czekać
shinu umierać (jedyny czasownik kończący się -nu)
tobu latać
yasumu odpoczywać
wakaru rozumieć
Ugrzecznienie czasowników spółgłoskowych polega na zamianie ostatniej sylaby odpowiednio w: -i, -ki, -gi, -shi, -chi, -ni, -bi, -mi, -ri i dodanie końcówki -masu.
ai masu
iki masu
isogi masu
dashi masu
machi masu
shini masu
tobi masu
yasumi masu
wakari masu
Czasowniki japońskie nie podlegają koniugacji, nie odmieniają się według kategorii osób i liczby. Ta sama postać czasownika stosowana jest w przypadku wszystkich podmiotów zdań. To od podmiotu zależy, jak przetłumaczymy zdanie japońskie na język polski.
Watashi-wa ikimasu. Ja idę.
Anata-wa ikimasu. Ty idziesz.
Kare-wa ikimasu. On idzie.
Watashitachi-wa ikimasu. My idziemy.
Anatatachi-wa ikimasu. Wy idziecie.
Karera-wa ikimasu. Oni idą.
Kanojotachi-wa ikimasu. One idą.
Grupa II - czasowniki samogłoskowe
Do tej grupy należą czasowniki o charakterystycznych dwóch końcówkach w formie słownikowej: -eru i -iru.
neru spać
deru wychodzić
okiru wstawać, budzić się
ochiru spadać, upaść
Ugrzecznienie form czasowników samogłoskowych polega na odrzuceniu ostatniej sylaby ru i dołączeniu końcówki grzecznej -masu.
neru + masu = nemasu
okiru + masu = okimasu
deru + masu = demasu
ochiru + masu = ochimasu
Grupa III - czasowniki wyjątkowe
Do tej grupy zalicza się zasadniczo tylko dwa czasowniki, które zawsze odmieniają się według indywidualnego wzoru. Choć rozmaite czasowniki (spółgłoskowe i samogłoskowe) przybierają czasem formy odbiegające od reguł grupy, do której należą, nie traktuje się ich jako wyjątki. Zatem czasowniki wyjątkowe to jedynie:
kuru przyjść, przyjechać
suru robić
Grzeczne formy czasowników wyjątkowych:
kimasu
shimasu
Należy pamiętać, że czasowniki "hybrydy", zbudowane z rzeczownika i czasownika suru, np. benkyō-suru (uczyć się), sōji-suru (sprzątać), engeji-suru (zaręczyć się) itp. będą się odmieniać według wyjątkowego czasownika suru, z którym są połączone.
Końcówkę -masu należy zawsze wymawiać [mas].
Materiały pochodzą z książki Japoński - Mów, pisz i czytaj.
Grupa I - czasowniki spółgłoskowe
Grupa I jest największym zbiorem czasowników. W formie słownikowej czasowniki te kończą się następująco: -u, -ku, -gu, -su, -tsu, -nu, -bu, -mu, -ru.
au spotykać (stara forma to afu, stąd przynależność do grupy spółgłoskowej)
iku iść, jechać
isogu spieszyć się
dasu wyjmować
matsu czekać
shinu umierać (jedyny czasownik kończący się -nu)
tobu latać
yasumu odpoczywać
wakaru rozumieć
Ugrzecznienie czasowników spółgłoskowych polega na zamianie ostatniej sylaby odpowiednio w: -i, -ki, -gi, -shi, -chi, -ni, -bi, -mi, -ri i dodanie końcówki -masu.
ai masu
iki masu
isogi masu
dashi masu
machi masu
shini masu
tobi masu
yasumi masu
wakari masu
Czasowniki japońskie nie podlegają koniugacji, nie odmieniają się według kategorii osób i liczby. Ta sama postać czasownika stosowana jest w przypadku wszystkich podmiotów zdań. To od podmiotu zależy, jak przetłumaczymy zdanie japońskie na język polski.
Watashi-wa ikimasu. Ja idę.
Anata-wa ikimasu. Ty idziesz.
Kare-wa ikimasu. On idzie.
Watashitachi-wa ikimasu. My idziemy.
Anatatachi-wa ikimasu. Wy idziecie.
Karera-wa ikimasu. Oni idą.
Kanojotachi-wa ikimasu. One idą.
Grupa II - czasowniki samogłoskowe
Do tej grupy należą czasowniki o charakterystycznych dwóch końcówkach w formie słownikowej: -eru i -iru.
neru spać
deru wychodzić
okiru wstawać, budzić się
ochiru spadać, upaść
Ugrzecznienie form czasowników samogłoskowych polega na odrzuceniu ostatniej sylaby ru i dołączeniu końcówki grzecznej -masu.
neru + masu = nemasu
okiru + masu = okimasu
deru + masu = demasu
ochiru + masu = ochimasu
Grupa III - czasowniki wyjątkowe
Do tej grupy zalicza się zasadniczo tylko dwa czasowniki, które zawsze odmieniają się według indywidualnego wzoru. Choć rozmaite czasowniki (spółgłoskowe i samogłoskowe) przybierają czasem formy odbiegające od reguł grupy, do której należą, nie traktuje się ich jako wyjątki. Zatem czasowniki wyjątkowe to jedynie:
kuru przyjść, przyjechać
suru robić
Grzeczne formy czasowników wyjątkowych:
kimasu
shimasu
Należy pamiętać, że czasowniki "hybrydy", zbudowane z rzeczownika i czasownika suru, np. benkyō-suru (uczyć się), sōji-suru (sprzątać), engeji-suru (zaręczyć się) itp. będą się odmieniać według wyjątkowego czasownika suru, z którym są połączone.
| benkyō-shimasu | sōji-shimasu | engeji-shimasu |
| Końcówka czasownikowa -masu w czasie teraźniejszym | |
| Forma twierdząca | masu |
| Forma pytająca | masu-ka |
| Forma przecząca | masen |
| Forma przecząco-pytająca | masen-ka |
Końcówkę -masu należy zawsze wymawiać [mas].
Materiały pochodzą z książki Japoński - Mów, pisz i czytaj.
Tagi: artykuł, czasownik, gramatyka, japoński, język japoński, nauka języka
Zaproponuj zmianę
|
Japoński Fiszki Pisz i czytaj 200 podstawowych znaków kanji (204 fiszki + podręcznik)
Eleganckie karty do nauki pisania i czytania japońskich ideogramów. |
