Serwis internetowy, z którego korzystasz, używa plików cookies. Są to pliki instalowane w urządzeniach końcowych osób korzystających z serwisu, w celu administrowania serwisem, poprawy jakości świadczonych usług w tym
dostosowania treści serwisu do preferencji użytkownika, utrzymania sesji użytkownika oraz dla celów statystycznych i targetowania behawioralnego reklamy (dostosowania treści reklamy do Twoich indywidualnych potrzeb). Informujemy, że istnieje możliwość określenia przez użytkownika serwisu warunków przechowywania lub uzyskiwania dostępu do informacji zawartych w plikach cookies za pomocą ustawień przeglądarki lub konfiguracji usługi. Szczegółowe informacje na ten temat dostępne są u producenta przeglądarki, u dostawcy usługi dostępu do Internetu oraz w Polityce prywatności plików cookies. Dowiedz się więcej.
Na współczesne pismo japońskie składają się trzy elementy: sylabariusze hiragana i katakana
(każdy po 46 symboli) oraz ogromny zbiór ideogramów kanji (około 60 000).
Zarówno znaki hiragany, jak i katakany powstały z ideogramów. Początkowo hiragana traktowana
była jako sylabariusz kobiecy, ale współcześnie służy do zapisu wszelkich japońskich końcówek
gramatycznych i rodzimych wyrazów, których nie można zapisać znakami kanji.
Kolejność alfabetyczna znaków hiragany to: a, i, u, e, o / ka, ki, ku, ke, ko / sa, shi, su, se, so
/ ta, chi, tsu, te, to / na, ni, nu, ne, no / ha, hi, fu, he, ho / ma, mi, mu, me, mo / ya, yu,
yo / ra, ri, ru, re, ro / wa, (w)o / n.