Serwis internetowy, z którego korzystasz, używa plików cookies. Są to pliki instalowane w urządzeniach końcowych osób korzystających z serwisu, w celu administrowania serwisem, poprawy jakości świadczonych usług w tym
dostosowania treści serwisu do preferencji użytkownika, utrzymania sesji użytkownika oraz dla celów statystycznych i targetowania behawioralnego reklamy (dostosowania treści reklamy do Twoich indywidualnych potrzeb). Informujemy, że istnieje możliwość określenia przez użytkownika serwisu warunków przechowywania lub uzyskiwania dostępu do informacji zawartych w plikach cookies za pomocą ustawień przeglądarki lub konfiguracji usługi. Szczegółowe informacje na ten temat dostępne są u producenta przeglądarki, u dostawcy usługi dostępu do Internetu oraz w Polityce prywatności plików cookies. Dowiedz się więcej.
Japońskie znaki można zapisać za pomocą liter łacińskich. Taka transkrypcja nosi nazwę rōma-ji. Powszechnie przyjętym zapisem jest międzynarodowa transkrypcja Hepburna, amerykańskiego misjonarza z XIX w. Charakteryzuje się ona użyciem myślników, którymi w zdaniu partykuły oddzielane są od reszty wyrazów, np.
Kyō-wa gakkō-ni ikimasen. (Dziś nie idę do szkoły.)
Wymowa samogłosek i spółgłosek jest bardzo podobna do polskiej, poza kilkoma wyjątkami:
- SHI wymawiamy jak si w słowie „sikorka”, np. shigoto (praca), arashi (burza)
- CHI wymawiamy jak ć w słowie „ćma”, np. michi (droga), chizu (mapa)
- J wymawiamy jak dź w słowie „dźwig”, np. jishin (trzęsienie ziemi), jitensha (rower)
- Y wymawiamy jak j w słowie „ja”, np. yasai (warzywo), fuyu (zima)
- WA wymawiamy jak ła w słowie „łania”, watashi (ja), waribiki (zniżka)
- Ā wymawiamy jak podwójne, przedłużone a, np. bā (bar), batā (masło)
- Ū wymawiamy jak podwójne, przedłużone u, np. sūtsu (garnitur), gyūnyū (mleko)
- Ē wymawiamy jak podwójne, przedłużone e, np. sētā (sweter), erebētā (winda)
- Ō wymawiamy jak podwójne, przedłużone o, np. kōhii (kawa), byōin (szpital)